I'll Hold On To You 38 - My Part Of The Bargain

[Relaina]

NAPABUGA  na lang ako ng hangin nang marating ko na rin sa wakas ang rooftop. Doon ako dinala ng mga paa ko matapos kong lumayas sa classroom para lang nakaiwas sa mga pang-aasar at pagpaparinig nina Mayu at Neilson sa akin.

But heck! Why couldn’t I even stop my heart from beating this fast? Wala namang dahilan para maramdaman ko pa iyon. Even so, saying those words wasn’t enough.

Hindi ako dumiretso sa paborito kong tambayan dahil may kalayuan iyon sa CEA building. But going to the rooftop was okay, too. Isa rin naman iyon sa mga pinupuntahan ko kapag naguguluhan ako tungkol sa maraming bagay na nasaksihan o ‘di kaya’y naramdaman ko. At sa mga sandaling iyon, isang bagay lang naman ang gumugulo sa isipan ko.

Tama ba ang nakita ko kanina? Sa akin ba nakatingin si Brent? Pero bakit? Hindi ako maaaring magkamali. Hindi basta simpleng tingin ang ibinigay nito sa akin. Brent was definitely looking at me intently at that time.

I'll Hold On To You 37 - When The Truce Ends

[Relaina]

URGH! Another hell week! Project dito, exam doon, activities diyan…

Hay… Ang hassle na naman ng buhay naming mga estudyante ng Oceanside. Palibhasa, last week of the school year at didiretso na sa susunod na school year. Kaya hayun, ang tindi lang ng kalbaryo ng mga utak naming lahat – mapa-estudyante man o professors.

Pero para sa akin, heto… Tiyaga-tiyaga lang ang nagiging drama ko. Kailangan, eh. May scholarship na mine-maintain kaya kahit sobrang sakit na sa ulo, kailangang mag-effort nang husto. Mahirap nang bumagsak.

Sa totoo lang, kahit hell week, bilib din ako sa mga tsismosang estudyante sa school. Nakakaloka lang! Hanggang ngayon ba naman kasi, hindi pa rin maka-get over ang mga kumag sa mga kaganapan sa auditorium. Wala pang isang linggo, hayun at kalat na sa buong university ang nangyari sa nerve-wrecking na dance practicum na iyon.

I'll Hold On To You 36 - Realization

[Brent]

PAGKAHIGANG-PAGKAHIGA ko sa damuhan ay isang malalim na buntong-hininga ang naging tugon ko. I’d been doing a lot of that lately pero hindi ko na ipinagtataka kung bakit. Magulo ang takbo ng utak ko, iyon lang iyon. As in sobrang gulo, hindi ko na alam kung paano ko pa magagawang ayusin iyon.

Naroon ako sa tagong parte ng seaside park na malapit lang sa Oceanside dahil katatapos lang ng PE II subject namin – and thank goodness that the dreaded dance practicum was finally over. Ang parkeng iyon ang sanctuary ko, lalo na kapag samu’t saring isipin ang bumabagabag sa akin at kailangan ko talaga ng isang tahimik na lugar para mag-isip.

Habang ginagawa ko iyon, I couldn’t help it pero bigla ay napangiti ako nang maalala ko si Relaina.

Halatang nagulat ito nang sabihin ni Mrs. Castro sa amin na kami ni Relaina ang nakakuha ng pinakamataas na marka sa dance practicum naming iyon. Aaminin ko, ako man ay nagulat din pero may palagay na ako kung bakit ganoon ang nangyari.

I'll Hold On To You 35 - Best Pair

[Relaina]

AFTER the performance of the 20th pair, natapos na rin ang tila nakaka-tensed na atmosphere sa loob ng auditorium. Hindi pa kami pinayagan ni Ma’am Castro na lumabas at magpalit ng damit dahil ia-announced pa raw nito ang pares na may pinakamataas na marka. Sinabi nito iyon pagkatapos naming magbigay ng grado sa bawat pares, lalo na nang makapamili na kami ng pares na sa tingin namin ay pinakamaganda ang performance. Ni-require iyon ni Ma'am para maging fair daw ang pagpiling gagawin niya sa best pair.

Grabe. May ganitong ganap pa talagang nalalaman si Ma'am. Mukhang nagmamadali rin kung ganitong ayaw niya pa kaming palabasin kaagad pagkatapos ng performances namin.

By the way, I voted for the first pair as the overall best pair for me who did a contemporary piece na ang tema ay siblingship. Naalala ko tuloy ang half-brother ko na naroon sa LA kasama ang lola nito nang makita ko ang performance na iyon.

Kaya heto kami, naghihintay ng resulta pero halatang-halata ang nagli-leak na pakiramdam ng bawat isa. Merong kaba, excitement, hope, walang pakialam (tulad niya), at neutral.