the last sky of the earth 47 - stand by the choice

"You are seriously crazy right now."

But Kourin didn't even glance at the person who said that as soon as she arrived at the Shinomiya estate. She just continued walking and headed straight to her room. All the while, that person followed her but only stopped by the door. Then again, hindi na bago sa kanya ang kilos nitong iyon.

"Which part of me is crazy, mind telling me? Nananahimik na nga ako rito, eh." In a casual tone, Kourin faced Shuji with a small smile. Pero sa totoo lang, mukhang may ideya na siya sa kung ano ang tinutukoy ng lalaking ito sa kanya.

"Letting Seiichi enter your life -- again."

the last sky of the earth 46 - knight's scene: task

"WHY DO you have to shield me from all this, Ate? Hindi naman ako tatakbo, eh. Tutulungan pa nga kita kung talagang kinakailangan." But since Raiden suddenly felt so weak after hearing all that, nasabi na lang iyon sa sarili nang pabulong. Hindi siya makapaniwala na higit pa sa kung ano ang nalalaman niya ang dahilan ng trauma na pinagdadaanan ng Ate niyang si Yasha. Ang lakas nitong bumanat ng biro at pang-aasar sa kanya kahit ganoon na pala ang problema nito.

Eventually, Raiden's hold on his bakuto tightened not because of anger and frustration but because of determination to help his sister in every way he could. Soon after, he let out a hollow chuckle. May napala rin pala ang pagiging pasaway niya. Well, blame his curiosity for that. Pero dahil pinairal lang naman niya ang pagiging tsismoso, lalong dumami ang mga tanong na naglalaro sa kanyang isipan.

Pero karamihan sa mga tanong na iyon, may kinalaman sa Shinomiya clan. Was it him or the name seemed so familiar to Raiden? Sigurado na siya na minsan na niyang narinig iyon. Hindi nga lang niya matandaan kung kailan at saan. Sa pagkakaalam niya, hindi naman siya naaksidente para ma-trauma o magkaroon ng partial amnesia para makalimutan iyon gaya ng Ate niya. But he was sure of that feeling. Kailangan lang niyang pakaisipin nang mabuti ang tungkol doon.

Raiden sighed and looked at the starry sky. Pero sa ginawa niyang iyon, sumagi sa isipan niya ang isang alaala--one that had a relation to his sister's statement about not remembering what their father had once told them. And at the moment, it hit him--big time.

Mirui's Hyacinth: Smile At Me - Chapter 11 (Final)

MULI ay sumemplang si Mirui sa pagla-land niya habang isinasagawa ang triple twist na parte ng kanyang routine para sa ice skating competition na sasalihan niya. Kasalukuyan siyang naroon sa ice skating school ng kanyang ina at nagsasanay. Pero paano niya magagawa ng maayos ang routine na ipe-perform kung ganito namang pati ang simpleng triple twist, hindi pa niya magawa ng tama?

Pinilit niyang umayos ng tayo kahit medyo masakit na ang balakang dahil sa ilang ulit na pagkakamali sa landing niya. But this time, instead of continuing to perfect her routine, she felt drained as she crouched in the middle of the skating rink. Hindi na niya alintana ang lamig na nararamdaman. Ang tanging nais lang niyang gawin ay umiyak. Nothing around her seemed to go the way she wanted to anymore. Nahihirapan na siya.

Ganito ba talaga kalaki ang epekto ng mga sinabi ni Theron sa kanya? Kahit hanggang sa training ay naaalala pa rin niya ito. Sumasagi kasi sa isipan niya ang panahong nag-ice skating silang dalawa ng binata noon. She remembered his warm hands firmly gripping hers as he held on as if his life depended on her. Kahit madalas itong madulas dahil hindi nito maibalanse ang katawan sa ibabaw ng rink, naroon pa rin ang kasiyahan sa kanyang puso dahil nakasama niya itong gawin ang isang bagay na mahal na mahal niya bukod sa musika.

But she would never have that kind of moment with him again. Mukhang malabo na talaga. At mukhang wala na rin siyang dapat asahan.

the last sky of the earth 45 - knight's scene: the reasons i fight

"WRONG TIMING ka ring magpakita sa akin, alam mo ba 'yon?" bungad ni Yasha sa lalaking tila komportable pa talagang nakaupo sa mahabang sofa na animo pag-aari nito ang bahay nila. Pero ang buwisit, hayun at tiningnan lang siya. Kulang na lang ay batukan niya ito.

But Yasha knew better than to do such a thing. Hindi pa siya nasisiraan ng bait para gawin iyon. Besides naaalala pa rin niya ang minsang ginawa ng lalaking ito sa kanya nang tangkain niyang sapakin ito sa sobrang inis niya.

"Ano na naman ba ang kailangan mo at napapadalas yata ang pagpapakita mo sa akin ngayon, ha, Takeru?"

Takeru frowned and finally stood up to face Yasha. "Na naman? I only went here to talk to you two weeks ago."

Mother's Day Thought

So tomorrow, it's going to be Mother's Day here. And perhaps, all over the world. I know. Most of us will definitely do something to make that day special to our beloved mothers. In my case, I could only offer words of love and comfort as things these past months didn't go so well for all of us. Most especially for her.

I don't know if they will be enough. But I could still hope it will help. No matter how hard it is for me right now, it will always be my mom whom I'm going to run to when things would get worse. But it didn't come to that point just yet.

Mirui's Hyacinth: Smile At Me - Chapter 10

PAGPASOK na pagpasok ni Theron sa kuwarto niya nang makauwi na siya sa mansyon ng mga Monterossa ay galit na inihagis niya ang mga gamit na dala. Pinagsisipa niya ang dingding at sinuntok din iyon nang hindi pa siya makuntento. Wala na siyang pakialam sa sakit na nararamdaman dahil mas nangingibabaw ang sakit sa kanyang puso.

Sa lahat ng katangahang nagawa sa buong buhay niya, ito na yata ang isang bagay na wala nang kapatawaran. Hindi siya makapaniwalang nasabi niya ang mga salitang iyn kay Mirui. Of all people na pasasakitan niya nang ganoon, bakit ang babaeng mahal pa niya?

"I'm sorry, Mirui... I'm so sorry..." umiiyak at puno ng pait na bulong niya habang patuloy sa pagsuntok sa dingding. Mayamaya pa ay nanghihinang napasandal siya roon at tila nauupos na kandilang napaupo sa sahig.

Hindi lang naman niya gustong masira ang relasyong inilihim ng dalaga sa kanya kay Lexus. Kaya niya nagawa iyon. Isa pa, binalaan na siya ng ina ni Mirui. Pero alam niyang nangsisinungaling lang siya kapag itinanggi niyang tama ang ginawa niyang pagtataboy sa dalaga.

the last sky of the earth 44 - knight's scene: former lovers

KAHIT ILANG ulit na tingnan at pasadahan ng basa ni Takeru ang mga files na nakalagay sa folder na ibinigay sa kanya ni Dr. Shingo Yanai, tila ayaw tumimo sa isipan niya ang mga impormasyong nabasa niya.

"Is this the reason... for this person to become a target of the Dark Rose?" tanong ni Takeru sa operations psychologist nila. "And now you're asking me a favor? Come on, Shingo. You rarely do that, especially to me."

Pero si Shingo, poker faced pa ring nakatingin kay Takeru at tumango na lang siya para ipakita rito ang punto niya. "Ikaw na lang sa ngayon ang puwedeng kumumbinsi sa kanya na itigil na nang tuluyan ang misyon niya. You're friends with her, right?"

"Yeah, right. But that was before I ditched her and actually let her get involved with our affairs." Kung may ikakasarkastiko pa siguro ang paraan ng pagsagot na iyon ni Takeru, baka iyon na ang ginawa niya. But heck! He had no plans of getting mentally tortured by this guy. Iyon ang kahuli-hulihang bagay na gagawin niya kapag si Shingo ang naisipan niyang kalabanin.

Mirui's Hyacinth: Smile At Me - Chapter 9

HINDI mapunit ang ngiting nakapaskil sa mga labi ni Theron habang kasalukuyang nagpapatugtog ng gitara sa silid niya. Ilang araw na rin siyang ganoon at talaga namang nakakapanibago, lalo na sa mga kasamahan niya sa Falcon Knights. Bagaman ilang beses na siyang kinukulit ng mga ito, lalo na nina Selwyn at Errol, hindi siya nagsasabi ng kahit ano.

Ano naman kasi ang sasabihin niya sa mga ito? Maging siya ay hindi maipaliwanag sa sarili ang kasiyahang lumulukob sa kanya hanggang sa mga sandaling iyon. Who would've thought he would come close to being with Mirui like that? Nararamdaman pa rin niya ang init at lambot ng palad nito dahil sa ginawa nitong paghawak sa kamay niya noong isang araw.

It was just a simple gesture, but the effect it gave to his heart was colossal. Hindi nga niya alam kung paano pa nagawang umakto nang normal sa harap ng dalaga sa kabila niyon. Hindi rin niya alam kung bakit ganoon ang epekto ng pagdadaop ng mga palad nila sa kanya. Hindi naman iyon ang unang pagkakataong nangyari ang bagay na iyon.

Maybe because Theron could feel that there was something different with the way Mirui held his hand at the time. It was as if... she was trying to convey something to him. At least, iyon ang pakiramdam niya. Ipinagpatuloy na lang niya ang pagtugtog ng gitara nang hindi magawang hanapan ng paliwanag ang pakiramdam niyang iyon.

...and I just started doing it...

Okay. You might be wondering what the heck am I talking about it. But hey, that's why I'm writing this now, right?

Right.

As I typed these words down, I'm watching reaction videos about Marcelito Pomoy's version of "The Prayer" featured live on Wish 107.5 Bus. Honestly, watching most of them were hilarious and enjoyable. And then there's the episodes of Hana Nochi Hare.

the last sky of the earth 43 - about time

NAKAKAILANG buntong-hininga na si Kourin pero wala pa ring matinong sagot na lumalabas sa utak niya. Hindi niya maintindihan ang sarili niya nang mga sandaling iyon. What exactly was the reason for her to hesitate?

Naroon si Kourin sa Zen Garden ng mansion. It was already 6 in the evening. Noong nagdaang araw pa tinanong sa kanya ni Seiichi ang kagustuhan nitong mag-start over again sila. Sa totoo lang, hindi siya sigurado kung anong masamang hangin ang c-um-ontaminate sa utak niya at kahit nalilito't nagulat ay hindi pa rin niya napigilang kiligin... at masaktan na rin at the same time.

This time, hindi na buntong-hininga ang ginawa ni Kourin kundi wagas na pagkamot sa likod ng ulo niya. Pero kadalasan lang niyang ginagawa iyon kapag talagang walang matinong sagot na pumapasok sa utak niya lalo na at matagal niyang pinag-isipan iyon.

Inilibot ni Kourin ang tingin sa paligid ng Zen garden. It wasn't anything like those at the Shinomiya mansion back in Kyoto. Pero sapat pa rin ang nakikita niya para bigyan siya ng katahimikan na kailangan niya kahit na talagang panandalian lang iyon. She tried to bask in the peacefulness habang pinagbibigyan niya ang sarili na pag-isipan nang husto--for the last time--ang magiging desisyon niya.