i'll hold on to you 106 - girls' talk

[Relaina]

I wasn't sure if I would consider this a good thing or a bad one. Oo nga't may hinala na ako na may kinalaman si Brent sa petals from the balcony phenomenon na nangyari last year. Pero hindi ko naman inakala na may makukuha akong kumpirmasyon tungkol doon.

Seriously, that was unexpected...

And for who knows how many times that day, bumuntong-hininga na naman ako.

"Seryosong usapan, Relaina. Ilang beses kang bubuntong-hininga sa buong araw, ha? Wala ka nang ibang ginawa tuwing break time kundi ganyan, ah," narinig kong sabi ni Ate Katrina na nasa harap ko lang ng mga sandaling iyon at abalang kinakain ang baon nito.

i'll hold on to you 105 - about the falling petals

[Relaina]

Matapos ang pag-uusap namin ni Tita Marie sa porch ay nagpaalam na ito na aalis dahil may kailangan pa itong asikasuhin sa bayan. Nagpasalamat naman ako rito sa pagtanggap sa akin at sa mga naikuwento na nito sa akin.

"Huwag kang mahihiyang bumisita rito palagi, ha? Para naman hindi nabo-bored ang anak ko na walang ibang babaeng nakakausap na hindi related sa farm," sabi nito na tinanguan ko na lang at gumanti ng ngiti bilang sagot.

Titingnan ko muna kung magagawa ko nga ba ang gusto nitong mangyari. Pero kung pagbisita rin lang naman ang pag-uusapan, wala naman sigurong magiging problema.

"Mukhang nag-enjoy kang makipagkuwentuhan kay Tita Marie, ah," umpisa ni Brent bilang pagbasag na rin sa katahimikang nakapaligid sa aming dalawa ng mga sandaling iyon.

Lucky (Ryusoulger)/Fuuka (Ninninger): No Matter What

 

No matter what happens to us now, I'll never turn my back on you or to the memories we made together... ~ Florence Joyce

xxxxxx

Returning to the alternate Earth was arguably an ardurous journey for Lucky. Wormholes don't usually work the way people -- humans and non-humans alike -- would have wanted to. There were slim chances of ever going or even arriving to the intended location.

But as he had always done, he took on those chances. No matter how small, he knew he had to take it. He had to go bck there. He made a promise to someone important, after all. All this time since he and the others returned to their home universe, he had never forgotten that promise.

Life Updates Since My Last Post

Hi, guys! Welcome back to my blog!

It’s a mess… My weeks recently have been such a mess that it actually ruined my concentration in writing more often than I intended to. I’ve been having a writing rut during those days (maybe even weeks) that I haven’t updated. The more I force myself, the words that would come out would feel like crap to me.

Many people would say that it’s okay, that things would get better. And honestly, I believe that. But at the back of my mind, everything feels like crap. It only gave me more dissatisfaction. After that, it would frustrate the heck out of me. It’s crazy!

In any case, let’s go back to the topic of life update:

i'll hold on to you 104 - what the future holds

[Relaina]

The lunch proceeded well, kung ako ang tatanungin. Pero sa totoo lang, hindi pa rin ako nakaka-recover sa mga nangyari nang makilala na ako ni Tita Marie. Hanggang sa mga sandaling iyon ay nararamdaman ko pa rin ang mahigpit na yakap sa akin nito at pati na rin ang panginginig nito habang ginagawa iyon. Nasa isip ko rin ang panginginig sa boses ni Tita habang nagpapasalamat sa akin tungkol sa nagawa ko para kay Brent.

Sa palagay ko nga, hindi pa tuluyang nagre-register sa utak ko ang lahat ng mga iyon. Pero ano naman kasi ang dapat kong asahan? Biglaan naman ang mga nangyaring iyon. But it did prove one thing for me.

Malaking bagay para sa kanila na nagawa nang makakawala ni Brent sa pait ng nakaraang hindi nito magawang kalimutan. Brent coming out of that darkness was something that made it all too important and special for them.

"Relaina, huwag kang mahihiyang magtanong kung may kailangan ka, ha? Kung may gusto ka pang kainin, sabihin mo sa akin," sabi ni Tita Marie habang nasa dining table kami at salu-salong kumakain.

i'll hold on to you 103 - gratitude

[Relaina]

Hindi ko maintindihan ang mga nagiging drama ni Brent ever since I had that accident. Wait… I shouldn’t really call that an accident kung napag-alaman naman na talagang sinadya iyon. Si Andz na rin ang kumumpirma n’on sa akin.

Sa totoo lang, hanggang sa mga sandaling iyon ay kinikilabutan pa rin ako sa tuwing naiisip ko iyon. But perhaps I would tackle that some other time.

Sa ngayon, iba ang dapat kong pagtuunan ng pansin. At iyon ay ang pakikipagkita sa Tita ni Brent na —- according to him —- excited na makilala na ako sa wakas.

Should I actually be glad about that? I mean… grabeng pressure lang ang binibigay n’on sa akin, kung alam lang ng lalaking ito. But then, as if I could actually say that straight to his face at the moment. Matindi na ang kabang nararamdaman ko para mag-react o magkomento pa sa kahit na ano sa harap ko ng mga sandaling iyon.