i'll hold on to you 117 - similar dreams, same fear

[Brent]

Magkaganoon man, hindi pa rin ako umalis ng mansyon ng araw na iyon sa ibang dahilan. I still have to think things through. Ayokong harapin si Relaina na magulo ang utak ko. Gusto ko na okay ang takbo ng utak ko kapag nagpunta ako sa girlfriend ko.

Ang hirap nga lang ng sitwasyon ko dahil nararamdaman ko talaga na parang hindi ako lubusang masaya, for some reason. Pag-aalala at takot ang kinakalaban ko mula nang magtapat ako ng nararamdaman ko para kay Relaina at tanggapin na nito iyon sa wakas.

Not going to lie, it was enough to drive me crazy. Pero kaya ko pang lumaban basta alam kong kaya ko pa. At alam kong may magagawa pa ako lalo na sa mga sandaling iyon.

Napatigil ako sa pag-iisip nang marinig kong tumunog ang cellphone ko. It was definite an Incoming Call alert.

i'll hold on to you 116 - morning worries

[Brent]

The day after that most amazing moment of my life. Or was I exaggerating on that? Wala naman sigurong masama kung mag-exaggerate ako, 'di ba? Masaya lang naman ako dahil sa nangyaring iyon.

Alas-nuwebe na ng umaga. Pero nandito pa rin ako sa kama ko at ayoko pang tumayo. To be honest, it was unusual. Hindi ako ang tipo ng taong nagtatagal sa kama kapag nagising na ako.

Kaya lang, iba ang pakiramdam ko ng mga sandaling iyon. Basta, ang hirap ipaliwanag. Magaan, masaya, parang nananaginip pa ako kahit alam kong hindi naman. This was the first time I've felt something like this before.

I didn't think I'd feel this bliss now that it finally came true. I didn't realize that I'd feel so much the moment Relaina had said yes that day.

i'll hold on to you 115 - the day after

[Relaina]

It was definitely a memorable experience in my life, as weird as it sounded.

Pero sino ba naman kasi ang hindi mag-iisip nang ganoon? Parang pakiramdam ko, nananaginip pa ako. Ang daming nangyari na hindi ko alam kung alin sa mga iyon ang totoo at hindi. Nakailang kurot na nga ako sa sarili ko para lang magising ako. Pero ganoon pa rin.

Nandito pa rin ako sa katotohanang... kami na nga ni Brent. Yes, official na. Magkasintahan na nga kami. Hindi na iyon isang haka-haka lang na madalas kong marinig sa Oceanside mula pa noon.

"Aahhh!" Hindi ko na napigilang isigaw —-- pero ginawa ko iyon habang nakatakip ang unan ko sa mukha ko.

i'll hold on to you 114 - this time it's real

[Relaina]

Napatingin na lang ako kay Brent matapos ang tanong nitong iyon.

Was it something I should consider a million dollar question? I’d definitely call it a life-changing one, if you ask me. A question that could make or break everything that Brent and I had built, so far.

And this time, alam kong wala nang halong biro ang lahat. He wanted the truth. He wanted answers --- and real one, too.

Grabe naman kung magbigay ng pressure ang lalaking ito sa akin. Pero... mukhang matagal na rin nitong gustong magkaroon ng kasagutan ang tanong nitong iyon. Iyon ang nasa isip ko nang makita ko ang antisipasyon sa mukha ni Brent habang hinihintay nito ang sagot ko.