Hindi na napigilan ni Erin ang mapaiyak sa mga naririnig niya mula kay Akio. Ilang sandali pa ay nanghihinang ipinatong na lang niya ang ulo sa dibdib nito. Doon niya ipinagpatuloy ang pag-iyak. Iyon lang ang gusto niyang gawin upang ilabas ang anumang galit na hindi niya nagawang iparating noon kay Akio, lalo na nang iwan siya nito sa tore para huwag lang madamay sa gulong kinasangkutan nito.
She wanted to yell at him for being an idiot, but immediately dismissed that thought. Pushing her away might be idiotic for her to think about. But for Akio, it was the only way to protect her. Hanggang sa huli, ang kaligtasan pa rin niya ang inalala nito. Kung ginawa nito iyon dahil sa pagmamahal nito sa kanya o dahil sa tungkulin nito, hindi na niya gustong alamin pa.
Tama nga si Karel sa mga naisip nitong posibleng dahilan kung bakit tinalikuran siya ni Akio noon. Pero sino ba naman ang mag-aakala na magkasama ang trabaho at pamilya sa dahilan nito?
"I said to myself that I'd rather die alone in that mission than include you and my comrades in that battle. Pero binago nina Lady Kourin, Lady Akari at Lady Konami ang pananaw kong iyon. Hindi ko puwedeng solohin ang lahat. Ayoko sanang sabihin ang lahat ng ito sa iyo pero ayoko rin namang hayaan kang patuloy na nagtatanong tungkol sa dahilan ko para itulak ka palayo sa buhay ko nang mga panahong iyon," pagpapatuloy ni Akio at niyakap na siya ng mahigpit pagkatapos. "Kahit tapos na ang laban namin, patuloy pa rin ako at ang mga kasamahan ko sa pagsisilbi sa kanila. Pamilya ko pa rin sila sa kabila ng lahat ng mga nangyari na muntik na naming ikamatay. Ngayong nabigyan kami ng pagkakataong maisaayos ang mga pagkakamali namin noon, sinamantala ko na iyon upang makahingi ng tawad sa 'yo. At sana, magawa mo pa rin akong bigyan ng isa pang pagkakataon na maitama ang lahat."