…pero sobra naman ‘to. Kailangan talagang sobra-sobra ang buhos nito sa amin? Ilang buwan na kaming talagang pinapahirapan ng mga ito, eh. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Kahit magreklamo naman ako, wala naman akong magawa. Wala namang mangyayari, eh. Kumilos ka man, parang walang effect.
Bayad sa internet, sa bahay, sa ilaw at tubig… Normal case scenario na siguro ito sa amin since the day na talagang alam kong inuunti-unti na kaming iniiwan ng Papa ko sa ere. Iniiwan na rin niya sa amin lahat ng problemang binuo niya dahil sa pagiging hardheaded niya. Kaya ang resulta, hindi na ako makakapunta sa PHR workshop dahil kailangan nila ang perang meron sa akin na dapat sana ay gagamitin ko para sa registration fee at pamasahe ko papuntang QC. And then ito pa, ang MS ko. Returned ang resulta. Nakakawalang-gana. Parang hindi mo na talaga makita ang sarili mo na tinatahak ang gusto mo kasi nakakawala ng confidence ang lahat ng mga problemang dumarating.
Kaya kung minsan, hindi ko maiwasang kuwestiyunin kung ano pa ba ang use ng mga pinaggagagawa kong ito. Nakakainis!
